Het was een roerig weekje. Vorige week hadden we weliswaar geen wedstrijd, maar hebben we wel alles in het werk gesteld om het door corona geteisterde MA1 bij te staan in hun wedstrijd. Meer dan de helft van Dames 4 heeft nog de A-leeftijd en mag gewoon bij MA1 invallen. Na veel heen en weer ge-app, verzetten van afspraken en last-minute corona tests hadden we het voor elkaar. Het vreemdelingenlegioen MA1 kon op zaterdag afreizen naar Emmeloord om daar de wedstrijd te spelen. Uiteindelijk komt er een berichtje van de voorzitter van Vovem dat zij het niet aandurft Kangeroe MA1 te ontvangen. Wedstrijd gaat niet door…
Ook de afgelopen week was nogal hectisch. Al veel eerder had Hieke gemeld dat ze de wedstrijd van 6 november moest missen. Geen probleem want we hebben nog een spelverdeler, dachten we. Op zondag meldde Daphne dat ze op de donderdagtraining, dat is de training die Eric geeft wil ik wel even duidelijk gesteld hebben, met duiken een buikspierblessure te hebben opgelopen. Dus, dikke pech, beide spelverdelers weg.
Ik herinnerde mij dat een paar jaar terug Elise ook nog wel eens een set-upje wilde plegen, maar dat ze later was overgestapt op de diagonaalpositie. Elise lief gevraagd of ze voor zaterdag haar spelverdelerskwaliteiten wilde afstoffen. Nou, dat wou ze wel voor een keertje.
Probleem naar redelijkheid opgelost zult u denken. Niet dus want na de donderdagtraining, gegeven door Eric herhaal ik nogmaals, stuurde Elise mij een appje dat ze hard op haar knie gevallen was en ze hem bijna niet kon buigen. Reactie van Erik: “Jullie trainen ook zo vreselijk hard bij mij“
Ik denk eerlijk gezegd dat Eric er van houdt om spelverdelers te slopen. Zag ik gisteren de setter van Dames 1 ook niet met een flinke blauwe plek rondlopen? Het laatste alternatief dat we hadden was Lieke. Lieke kan alles en durft alles. Vervolgens heeft ze vrijdag tot diep in de nacht de spelverdeler posities lopen bestuderen
Allemaal flauwekul natuurlijk. Alles wat ik insinueer aan het adres van Eric berust op louter toeval. Feit is wel dat de Dames door de frisse inbreng van Eric flinke stappen hebben gemaakt de afgelopen tijd.
Zaterdagmorgen berichtte Elise dat ze haar knie weer volledig kon bewegen en na het inspelen wilde kijken of ze 1 of meer sets kon spelverdelen.
Volco Dames 5 kwam bij ons op bezoek en en daar hadden we ook de 1e wedstrijd van het seizoen in Ommen tegen gespeeld en dat was toen een leuke wedstrijd, die we met 3-1 wonnen. We hadden verwacht dat zij ook wel bovenin de competitie zouden meestrijden, maar helaas vallen hun resultaten sindsdien wat tegen. Misschien verteren zij het slimme oudere meisjesspel van een aantal teams in de poule iets minder dan wij doen.
Na het inspelen liet Elise met een instemmend knikje weten dat ze het in ieder geval wel 1 set aandurfde. Lieke vindt het niet fijn om de 1e set op de bank te beginnen, maar toch moesten we haar achter de hand houden mocht Elise het niet kunnen volhouden. Door haar na de eerste rally erin te wisselen voor Julia was dat mogelijk, maar het ziet er voor het publiek wel raar uit. Net alsof de coach zich vergist zou hebben in de opstelling.
De eerste set was van een hoog niveau en Volco bood goed weerstand, zodat het tot 10-10 gelijk opging. De aanvankelijke angst dat we niet ons eigenlijke spelletje konden spelen door het ontbreken van een spelverdeler was toen al lang verdwenen. Elise verdeelde het spel alsof ze nooit iets anders gedaan had. Vooral Anne was on fire en sloeg af en toe de deuken in de vloer. Ook Lieke wist veel te scoren zowel met haar aanval als met haar service. Het blok van Volco wist zich geen raad met onze 2 totaal verschillende buitenaanvallers. Zoals gezegd begon het bij 10-10 te stormen en dat hield niet eerder op dan bij de stand 25-10 in ons voordeel.
Voor aanvang van de 2e set Elise gevraagd hoe het met de knie ging. “Ik voel niks” was het antwoord dus een 2e set was geen probleem. Voor de 2e set wisselden we Julia voor Lieke.
De storm van de 1e set was een beetje gaan liggen en ook deze set ging tot 10-10 gelijk op.
Daarna namen we weer afstand. De aanvallen van Anne waren iets minder nadrukkelijk maar daarentegen wist Julia veel te scoren met rechtdoor geslagen ballen. We wisten vooraf dat de afstemming op mid vandaag het grootste probleem zou zijn en dan niet zozeer de 2e tempo aanvallen van Sarah B., maar voornamelijk de 1e tempo ballen van Indi. Dit vereist veel oefening en mag je niet verwachten van een spelverdeler en mid die voor de 1e keer tot elkaar veroordeeld zijn. Toch ging dit best goed nadat Indi tegen haar natuur in ook voor de 2e tempo aanval kwam. Mooiste moment en ik weet niet meer of die van Indi of Sarah B kwam, was wel de snelle omloopbal op mid die keihard diagonaal werd binnengeslagen. Hoewel deze set in z’n geheel wat minder spectaculair oogde was de uitslag ongeveer hetzelfde. 25-16.
Nu het spelverdelen van Elise buitengewoon goed ging was een instemmend knikje voldoende om het ook de 3e set aan te durven. Dit keer met Julia en Lieke als passer/lopers. Nog even vergeten te vermelden dat Sarah H. nu alle sets op de diagonaal positie moest spelen. Ook dat ging prima. Sarah is niet groot, maar het is geweldig om te zien hoe ze haar hele hebben en houden in de aanval gooit. Ook dit was een prima set mede dankzij het spel van Volco en hun enthousiaste coach die de goede acties van zijn team voorzag van een luid en langgerekt “Jaaaaaaah!!” Toch wonnen we ook deze set met 25-21.
Voorafgaand aan de 4e set besloten we het niet te hebben over een taart waar een kers op moest. Lieke had ook liever een appel alstie maar niet zuur is. Zoals altijd probeerden we de speeltijd zo eerlijk mogelijk te verdelen wat dit keer betekende dat Lieke en Julia de 4e set moesten delen. In eerste instantie verliep deze set goed en het was ook de eerste set die geen 10-10 stand kende. Op de midpositie waren we ook de baas dankzij de mooie naar de zijkanten weggeslagen ballen van Sarah B en het goede blok van Indi.
Hebben we onze libero Maud nog vergeten. Misschien minder opvallend, maar o zo belangrijk voor het team. Dankzij haar kon Volco maar zelden de door hun zo geliefde kreet “Ketser!” scanderen. Toen we dachten de 4-0 al in de pocket te hebben verslapte onze concentratie enigszins en kon Volco zo maar langszij komen. We waren inmiddels bij de big points aangekomen en Volco rook bloed. Gelukkig wisten we de wond bijtijds te stelpen en konden ook deze set met 25-23 winnend afsluiten.
Dit was eindelijk weer een leuke pot volleybal voor Dames 4. Prima gespeeld dames met een speciale vermelding voor Elise. Aanstaande vrijdag is de volgende wedstrijd. Dit maal om 21.00 uur uit tegen de Schutters Dames 1.
Henk Jan de Raad
trainer/coach Kangeroe Dames 4