Kangeroe dames 1 mag eindelijk weer de volleybalwei in!

Het is eindelijk zover, 27 november hebben we de laatste wedstrijd gespeeld. De Nevobo professioneel als ze zijn  wou de eerste zaterdag, na de persconferentie al meteen een wedstrijd spelen, na twee trainingen mochten we dan met de gipsvlucht naar de Saxenburggroep. Beker, openclub, competitie alles gaat door, en doorspelen tot eind mei, of iedereen dan nog de sporthal kan huren, dat is niet belangrijk. Dat de beker er niet uit gegooid wordt, is echt een aanfluiting. Tussentijds stand opmaken en in poules van 4 gaan spelen, zou een stuk eerlijker zijn.

Uiteindelijk wil je toch graag wedstrijden spelen, dat willen we, daar doen we het voor en desnoods lenen we spelers uit een lager team. Maar vanaf maandag vliegen de berichten al op je telefoon, uitgesteld wegens bijzondere omstandigheden. Neurotisch kijk ik vrijdagavond, of de tegenstander niet plotseling afzegt, maar gelukkig druppelen de bekende Bevertjes zaterdag onze lege sporthal in.

We mogen als enige spelen, zonder wedstijden er voor, en qua ambiance niet echt super. De scheidsrechter controleert de wedstrijdkaarten met chirurgische precisie, ondanks dat hij ons al 5x  heeft gefloten. Lana is viraal geveld, Noa probeert de Schotse en Ierse Whisky uit, maar gelukkig kunnen we Janiek van dames 2 lenen.

De wedstrijd begint, inslaan verloopt prima en gespannen beginnen we de eerste set. We draaien een goede site out, het loopt gelijk op, maar met 6-7 opslagfouten verliezen we dom de set.

Tweede set herstellen we ons prima, servedruk is hoog en stroevie en co pakken makkelijk de set 25-19. De derde set verliezen we op het eind op 23-23,door eigen domme persoonlijke fouten.

Vierde set draaien we drie rotaties door, maar kunnen het tij niet meer keren en de hard werkende bevertjes winnen de wedstrijd met 1-3. Eindelijk weer potje gespeeld dat voelt goed. Nu afwachten of over twee weken, Animo Assen nog animo heeft? Denk het niet, dan gaan we 5 maart uit naar Assen tegen Sudosa, een club met ambitie, hopelijk mogen we dan weer.

Graag tot dan, namens Dames 1,

Crie Kinsie
Treener/Koots