Het is zaterdag, 9 oktober 2021 enigszins gespannen arriveer ik in Groningen, in de overbekende hal voor mij. Het deuntje het is “’struik wat ik nu ruik” komt in me op, als de bedompte lucht mijn neusslijmvliessen prikkelen.
Waarom gespannen, vraagt u zich af? We trainden dramatisch de afgelopen week, een verplaatsingssnelheid van een slak met schijfremmen gecombineerd met de motivatie van een loonwerker die 6 maanden geen salaris heeft uitbetaald gekregen.
Dan, als we een half uur later dan gepland mochten starten, ontstaat er roering over het feit dat Judith de checklist uitwedstrijden niet heeft afgevinkt, ergo ze heeft der wedstrijdshirt niet bij zich. Alles moet overlegd worden en waarschijnlijk mag ze niet spelen en na veel geouwehoer komt er witte rook!
Dan de wedstrijd, gretig spelen we ze in, Donitas 5, fier bovenaan in de promotieklasse, staat lekker te beuken, maar bij ons loopt het ook gesmeerd. We beginnen de wedstrijd met Noa, de witte tornado op libero, Lien de verdeelarchitect op spelverdeling, Anniek als vuilnisbak op dia, en Plaggie en Stroevie op de buutekant, en Mendy en Estelle op de mid-blokkering.
Er staat direct een zware strijd met over en weer, lange rally’s, steeds lopen we paar puntjes achter, maar we spelen goed, verdedigend taai, aanvallend gedurfd en Lien heeft een uitstekende spreiding van der set-ups. Donitas speelt saai, de lange spelverdeler heeft weinig variatie en op eind van de set killen we ze met een paar balletjes blokkerend en winnen 23-25.
De swung zit er in, logischerwijze komt er een andere spelverdeler bij de geel-blauwe binnen de lijnen, meer balletjes op mid, maar we zijn gefocust, laten ons niet van de wijs brengen en weer met 23-25 gaan ze eraf.
Dan de altijd gevaarlijke derde set, die nooit gevaarlijk wordt, Jolien neemt als libero operatie Clean-sweep feilloos over en makkelijk winnen we 17-25.
De vierde set kakken we in, Judith de lady in red, slaat een homerun, stadion uit, op een pass-ketser van de tegenstander, waar de NEW York Mets jaloers op zou zijn en met 13-20 en 17-22 achter denkt Donitas nog een puntje thuis te pakken!
Maar ze gaan choken, met de bordjes op 22 pakt onze vlijtige vlo Jolien verdedigend veel balletjes met als hoogtepunt een neppancake, die de scheids uiteraard goedkeurt, op 22-24 vindt Mendy het wel prima en timmert het balletje in de drie en met een kleurrijk damesteam doen wij ons vreugdedansje!
Terugrijdend naar Zwolle, met hartslag 150 en nog steeds een adrenalinepiek, overdenk ik de logica, ergo: er is geen logica, I Don’t give a f@$%k, who cares, 5 punten in de pocket.
Aanstaande zaterdag thuis om 1800 is het Smash Beiltjesdag de vraag is voor wie, graag tot dan
Graag tot dan, namens Dames 1,
Crie Kinsie
Treener/Koots