We mogen weer!
We hadden afgesproken om om 14.15 uur te vertrekken vanaf sporthal de Meet richting Ommen. Even vreesde ik dat niet iedereen de Meet kon terugvinden want waar al eerder een foeilelijke unit van de Nieuwe Veste op het parkeerterrein was gepleurd, was de sporthal nu geheel omringd door nieuwbouw. Gelukkig had de verlate aankomst van Indi een andere reden. De Lexus had dorst en er moest nog even een ommetje gemaakt worden langs de pomp. Het wachten in het lekkere najaarszonnetje was geen straf en tijdens het bijkletsen konden we mooi ongegeneerd in de al dan niet vers aangelegde achtertuintjes loeren.
Toen we compleet waren, nou ja, compleet? We hadden precies al posities ingevuld inclusief libero waarbij Anne haar geliefde passer/loper positie noodgedwongen moest inruilen voor mid. De oorzaak hiervan was Sarah B, die ongeveer een maand geleden van haar fiets meende te moeten vallen en nu met haar linker voorpootje in het gips rondloopt. Gelukkig was ze er wel bij om aan te moedigen. Trouwens, de toevoeging “B΅ achter de naam moet ik even uitleggen. We hebben 2 Sarah’s in het team. Voor het onderscheid worden ze genoemd met de 1e letter van de achternaam erbij.
Zonder problemen kwamen we aan bij de Carrousel waarbij ik wel even de neiging moest onderdrukken om de vers aangelegde rotonde bij de afslag Ommen niet drie keer te rond te rijden. Doe ik altijd bij nieuwe rotondes als ik alleen in de auto zit.
Toen we de zaal betraden deed het massaal aanwezige geel/blauw bijna vertrouwd aan en bleek ook maar weer eens dat Volco z’n zaakjes goed onder controle had. Zonder veel communicatie verloopt daar alle als vanzelf. De Carrousel is ook van de weinige multifunctionele centra die ik wel kan waarderen. In het noorden van het land staat er eentje zo triest dat ik spontaan aan de Prozac moet als ik daar geweest ben.
Wij hebben een piepjong damesteam met een gemiddelde leeftijd van nog A-junioren, maar die van Volco waren gemiddeld amper een jaar ouder. Bij het inspelen bleek al dat het beslist geen pannenkoeken waren en het geen makkelijke pot zou worden. Grappig genoeg hoorde ik na afloop van hun coach dat ze precies zo over ons dachten.
De eerste set begon aftastend en met een paar foute opslagen van beide kanten. Nadat Volco aanvankelijk een kleine voorsprong had genomen kwamen wij beter in ons spel en dat resulteerde dan weer in een kleine voorsprong voor ons. Eigenlijk waren we toen op alle fronten net iets beter en scherper (behalve misschien de slimme balletjes) en liepen uit naar een geruststellende voorsprong. Ook de meerwaarde van een libero, die zij niet hadden, werkte hieraan mee. Volco deed nog wel wat terug middels een paar goede opslagbeurten maar het verschil was toen al te groot. Setstand: 18-25.
De 2e set verliep iets anders. Volco zette ons van begin af aan onder druk en de scherpte van de 1e set was er niet meer. Ze scoorden veel via ons blok en maakten veel minder fouten dan in de eerste set. Halverwege de set keken we tegen een achterstand van 4 punten aan en de aangevraagde time-out had geen effect. Sterker nog, we waren het toen even helemaal kwijt en dankzij een goede serviceserie liep Volco uit naar een onoverbrugbare voorsprong. De setwinst zat er niet meer in. De tweede time-out werd gebruikt om ervoor te zorgen dat we de set goed afsloten en het gevoel van de 1e set een beetje terug kregen. Dat lukte en met nog een paar leuke ralley’s won Volco met 25-16.
De 3e set ging in het begin gelijk op en het niveau was, zoals de hele wedstrijd al, goed om aan te gluren. Kangeroe kroop uit haar schulp. Maud werd dominanter als libero. Spelverdeler Hieke wist ook de mids goed te vinden wat best knap is want we hebben nog nauwelijks met midspelers kunnen trainen. De bezige bij-tjes op buiten waren een plaag voor het Volco blok- en verdediging. Langzaam liepen we uit en hoewel Volco af en toe een paar puntjes terug kwam middels een paar meiden met een goede service, konden we afsluiten met 19-25 setwinst.
Het goede nieuws was dat we niet meer konden verliezen want in de 3e klasse worden maximaal 4 sets gespeeld. Ik hoop dat de Nevobo gauw terug komt van deze dwaling, want je wilt toch niet thuiskomen met de mededeling: “Oh, ik heb gelijk gespeeld met volleybal” Je bent dan het hele verdere weekend het lachertje van de familie. Dat wilden we dus niet… Er werd dus nog een schepje bovenop gedaan en onder druk begon Volco wat geforceerd te spelen. Er slopen wat fouten in hun overigens uitstekende positiespel en hun verzet was eindelijk gebroken en konden we uitlopen naar een setwinst van 16-25.
Prima pot en de complimenten aan de scheidsrechter die een uitstekende wedstrijd floot.
Na afloop bleek dat co-trainer Eric de hele wedstrijd vanaf de tribune had zitten bekijken. Kijk, dat noem ik nou betrokkenheid. Na een zware avond in Zuidlaren op z’n vrije zaterdag toch nog naar Ommen afreizen. Na nog wat nagebabbeld te hebben over de wedstrijd konden we moe maar voldaan de terugreis aanvaarden.
Volgende week wacht ons de uitwedstrijd tegen Dalvo Dames 3. Een blik op de site van Dalvo leerde mij dat zij qua leeftijd de moeders van onze speelsters hadden kunnen zijn.
Kijken of de vooroordelen uitkomen. We zullen het zien volgende week.
Jan Henk de Raad,
trainer/coach Kangeroe Dames 4